Η Προσωρινή Διοίκηση του ελληνικού κράτους μετονομάζει την Πιάδα σε Νέα Επίδαυρο, Μάιος 1822.

Ο 15ος νόμος που ψηφίστηκε στο ελληνικό κράτος στις 9 Μαΐου 1822, 14 μήνες μετά την επανάσταση και λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση της πρώτης Εθνοσυνέλευσης αποτελεί ταυτόχρονα και τη πρώτη πράξη μετονομασίας οικισμού του ελληνικού κράτους. Το όνομα του οικισμού Πιάδα διολίσθησε αρχικά σιωπηρά στο ελληνικότερον Πεδιάδα και κατόπιν μετονομάστηκε σε Νέα Επίδαυρος αποκτώντας μια ονομασία από το αρχαιοελληνικό παρελθόν. Η πρακτική και η τρέχουσα χρήση του τοπωνυμίου υποχώρησε μπροστά στον ισχυρό συμβολισμό. Παράλληλα, η απόδοση τιμής στο χώρο που φιλοξένησε την θεσμική πράξη γέννησης του ελληνικού κράτους εκφράζεται με την αναβάθμιση του οικιστικού πυρήνα σε πόλη, την παροχή ενός οικονομικού προνομίου (απαλλαγή από τη δεκάτη) και κυρίως την άμεση πρόσδεση του χώρου και των ανθρώπων με την αρχαιότητα. Η μετονομασία αυτή αποτελεί την απαρχή μίας πρακτικής, αλλαγής, προσαρμογής και ενσωμάτωσης του χώρου στις ανάγκες του κράτους που δημιουργείται, αποτελεί το εναρκτήριο λάκτισμα ενός αγώνα υποταγής του χάρτη στις εθνικές προτεραιότητες, μέσω του γλωσσικού ευπρεπισμού και της απαλοιφής ενοχλητικών ιχνών που άφησε η ιστορία του τόπου.