Άρθρο του Σπυρίδωνα Λάμπρου με τίτλο «Η ονοματολογία της Αττικής και εις την χώραν εποίκησις των Αλβανών», το 1896.

Το 1896 ο Σπυρίδων Λάμπρος δημοσίευσε στην Επετηρίδα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός πολυσέλιδο άρθρο με τίτλο «Η ονοματολογία της Αττικής και εις την χώραν εποίκησις των Αλβανών». Στο άρθρο του αυτό υποστήριζε ότι «τα τοπικά ονόματα αποκαλύπτουσι πολλάκις λανθάνουσαν ιστορίαν. Είναι οιονεί τα περισωζόμενα τόξα κατεστραμμένης γεφύρας, ήτις μετάγει από του παρόντος εις το παρελθόν. Εν τοις τοπικοίς ονόμασι κατελείφθησαν τα ίχνη εκλιπουσών λατρειών της αρχαιότητος, μνημείων, ων μόνη η παράδοσις διεσώθη, οίκων άλλοτε ισχυρών, αλλά μέχρι και αυτού του τελευταίου αυτών απογόνου αφανισθέντων, λαών διαβάντων διά τινος χώρας ή μακρόν εν αυτή ενδιατριψάντων, δεσποσάντων ή ηττηθέντων. Δεν υπάρχει ασφαλεστέρα ιστορική πηγή των τοπικών ονομάτων, ορθώς ερμηνευομένων». Και συνέχιζε αναφέροντας πως στην έρευνα της ιστορίας της αρχαίας Ελλάδος η μελέτη των τοπικών ονομάτων υπήρξε, μέχρι τότε, πολλαπλώς διαφωτιστική.

Στη συνέχεια σχολίαζε τα πλαστά πορίσματα που μπορεί να έχει η λανθασμένη χρήση των γεωγραφικών ονομάτων και η «άκριτος εξαγωγή εσπευσμένων πορισμάτων», παρουσιάζοντας ως παράδειγμα την έρευνα του Fallmerayer, ο οποίος υποστήριζε ότι κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα πραγματοποιήθηκε ο εκσλαβισμός του ελληνικού χώρου. Σύμφωνα με τον Σπ. Λάμπρο, το λάθος του Fallmerayer εντοπιζόταν στο γεγονός ότι η έρευνά του πραγματοποιήθηκε χωρίς μέθοδο. Λάθη στην προέλευση των τοπωνυμίων της Αττικής εντόπισε και σε άλλες μελέτες λογίων του παρελθόντος, ενώ επιχείρησε να συγκεντρώσει την προέλευση των ονομάτων από αρκετές περιοχές της Αττικής ονόματα που προέρχονταν από την αρχαιότητα, τα βυζαντινά και μεσαιωνικά χρόνια, αλλά και ονόματα που οφείλονταν στους Τούρκους και Αλβανούς εποίκους της περιοχής.